Wat zijn de oorzaken van kleurenblindheid: feiten en behandeling

Wat veroorzaakt kleurenblindheid

Kleurenblindheid, ook bekend als kleurenblindheid, is het verminderde vermogen om kleur of kleurverschillen te zien. Kleurenblindheid kan sommige educatieve activiteiten bemoeilijken. Het kan er ook voor zorgen dat je niet slaagt voor bepaalde tests en certificeringen die het kunnen onderscheiden van kleuren als vereiste hebben.

Wat veroorzaakt kleurenblindheid

Kleurenblindheid is een defect in de manier waarop we kleuren zien en onderscheiden.

Kleurenblindheid is een afwijking in de manier waarop we kleuren zien en onderscheiden. Het is een genetische aandoening, wat betekent dat het meestal wordt doorgegeven van ouders op kinderen. Hoewel het misschien een makkelijke manier lijkt om er onderuit te komen als je niet kunt zeggen of iets blauw of groen is, komt kleurenblindheid voor bij bijna 10% van alle mannen en 0,5% van alle vrouwen wereldwijd - dus de kans is groot dat je iemand kent die het heeft of het ooit heeft gehad!

Sommige mensen denken dat als ze kleurenblind zijn, ze nooit zullen kunnen autorijden of andere dingen doen waarvoor ze verschillende tinten licht moeten zien. Maar dit is niet waar! Kleurenblindheid betekent niet dat je rood en groen niet kunt onderscheiden; het betekent eerder dat je hersenen ze soms anders interpreteren dan andere mensen.

Er zijn verschillende soorten kleurenblindheid.

Kleurenblindheid, die meestal erfelijk is, kan aanwezig zijn bij de geboorte of zich op latere leeftijd ontwikkelen. Er zijn verschillende soorten kleurenblindheid:

  • Rood-groene kleurenblindheid, de meest voorkomende en wijdverspreide vorm, wordt veroorzaakt door de afwezigheid of slechte werking van rode pigmenten in het netvlies. Het treft tot 8 procent van de mannen en 0,5 procent van de vrouwen wereldwijd.
  • Blauw-gele kleurenblindheid heeft te maken met een onvermogen om blauwe of gele tinten te zien; deze vorm is veel zeldzamer dan rood-groene kleurenblindheid omdat deze kleuren niet zoveel golflengtes bevatten (de lichtgolven die door het menselijk oog kunnen worden waargenomen) als andere kleuren, maar er wordt nog steeds gedacht dat 1 op de 12 mannen en 1 op de 200 vrouwen er wereldwijd last van heeft.
  • Totale kleurenblindheid (of monochromie) treedt op wanneer er een totaal gebrek is aan kegelcellen; deze aandoening treft minder dan 1 procent van de mensen op aarde, ongeacht geslacht of ras/etniciteit!

Kleurenblindheid kan ook gedeeltelijk zijn, bijvoorbeeld: Als iemand alleen problemen heeft met het waarnemen van bepaalde tinten binnen een kleurenspectrum, maar niet met een ander, zoals iemand die alle groenachtige blauwtinten kan onderscheiden van paarsachtige rode tinten, maar moeite heeft met het onderscheiden van tinten die tussen die twee punten in het spectrum vallen - dan zou hij of zij "rood-groen" gedeeltelijke tritanopie hebben in plaats van volledige tritanopie (met andere woorden).

Kleurenblindheid kan in families voorkomen, omdat het meestal genetisch bepaald is.

Wat veroorzaakt kleurenblindheid
(Bron)

Kleurenblindheid kan erfelijk zijn. Kleurenblindheid is een geslachtsgebonden eigenschap, wat betekent dat het gen dat ervoor verantwoordelijk is op het X-chromosoom ligt. Vrouwen hebben twee X-chromosomen en mannen maar één. Kleurenblindheid wordt daarom meestal geërfd van vrouwen in families met een geschiedenis van kleurenblindheid.

In families waar beide ouders drager zijn van hetzelfde defecte CVD-gen en dit doorgeven aan hun kind tijdens de conceptie, is er een kans van 25% dat hun kind twee kopieën van dat defecte gen erft - één van elke ouder - en getroffen wordt door echte monochromie of totale kleurenblindheid. In het algemeen echter, als mensen zeggen dat ze "kleurenblind" zijn, bedoelen ze eigenlijk gedeeltelijke CVD; de meeste gevallen vallen ergens tussen milde of matige deuteranomalie en ernstige deuteranopie of protanopie.

Verschillende soorten kleurenblindheid zijn gekoppeld aan verschillende genen.

Rood-groene kleurenblindheid is de meest voorkomende vorm en wordt veroorzaakt door een mutatie op het X-chromosoom. Blauw-gele kleurenblindheid, die minder dan 1 procent van de mannen treft, wordt veroorzaakt door een mutatie in het OPN1LW-gen op chromosoom 3. Totale kleurenblindheid, die minder dan 0,005 procent van de mannen en vrouwen treft, treedt op wanneer beide exemplaren van het X-chromosoom gemuteerd zijn voor de rode of groene opsinegenen (OPN1MW op chromosoom 7). Daarom wordt het meestal doorgegeven door families als een autosomaal recessieve eigenschap, samen met andere typische rood-groen afwijkingen zoals protanopia/protanomalie (roodblind) en deuteranopia/deuteranomalie (groenblind).

Totale kleurenblindheid kan ook voorkomen bij sommige vrouwen die maar één gezonde kopie van hun X-chromosoom hebben; dit type wordt echter niet doorgegeven van ouder op kind omdat ze geboren zijn met twee werkende kopieën!

Rood-groene kleurenblindheid: veroorzaakt door een gemuteerd X-chromosoom.

Rood-groene kleurenblindheid (ook bekend als deuteranomalie) wordt veroorzaakt door een gemuteerd X-chromosoom. Het is gekoppeld aan een recessief gen op chromosoom 7. Dit betekent dat je ten minste één kopie van het gemuteerde gen van je moeder moet hebben en een andere van je vader, die het zelf wel of niet kan hebben.

Het is belangrijk om te weten dat dit type kleurenblindheid niet noodzakelijkerwijs door beide ouders in gelijke mate wordt doorgegeven; het kan generaties overslaan voordat het in iemands stamboom opduikt.

In sommige gevallen kan rood-groen kleurenblindheid geërfd worden door zowel de vader als de moeder, maar alleen als ze elk één kopie van het gemuteerde gen dragen dat ze samen doorgeven - wat betekent dat er in totaal twee kopieën zijn binnen één familielid!

Blauw-gele kleurenblindheid: veroorzaakt door een recessief gen op het X-chromosoom.

Blauw-gele kleurenblindheid is de meest voorkomende vorm van kleurenblindheid. Het wordt veroorzaakt door een recessief gen op het X-chromosoom, wat betekent dat het alleen door vrouwen wordt doorgegeven. Dit betekent dat mannen wel getroffen worden door deze vorm van kleurenblindheid, maar dat ze zelden kinderen met blauwe ogen bij hun vrouw krijgen.

Totale kleurenblindheid: veroorzaakt door een recessief gen op chromosoom 7.

Als je volledig kleurenblind bent, is je zicht monochromatisch. Je ziet alles in grijstinten.

Totale kleurenblindheid (achromatopsie) komt voor bij minder dan 1 op de 30.000 mensen en is de zeldzaamste vorm van kleurenblindheid. Bij deze aandoening kun je geen verschillen onderscheiden in rood, groen en geel/goudbruin (wat overeenkomt met kegeltjes met een lange golflengte). Dit type totale kleurenblindheid kan voorkomen bij een tekort aan rood-groen kleurenzicht of een tekort aan blauw-geel kleurenzicht; het is echter waarschijnlijker als beide genen op chromosoom 7 defect zijn.

Achromatopsie ontstaat doordat een van de drie opsinegenen een mutatie heeft die een goede ontwikkeling van je netvliescellen verhindert, zodat er geen kegelcelfotoreceptoren zijn voor golflengten van ongeveer 500 nm (blauw), 550 nm (groen), 560 nm (geel) of 590 nm (rood).

Kleurenblindheid kan worden veroorzaakt door lichamelijk letsel

Een fysieke verwonding aan het oog kan ook kleurenblindheid veroorzaken. Dit type kleurenblindheid wordt organisch of verworven genoemd, in tegenstelling tot erfelijk (genetisch) of aangeboren (aanwezig vanaf de geboorte).

Een chemische brandwond op het netvlies kan bijvoorbeeld invloed hebben op hoe licht het oog binnenkomt en dus hoe kleuren worden waargenomen door mensen met deze aandoening. Ook een klap op het hoofd kan kneuzingen op het netvlies veroorzaken, waardoor de kleurwaarneming korte tijd na de klap verandert.

Kleurenblindheid kan worden veroorzaakt door medicatie.

Het is niet ongewoon dat medicijnen kleurenblindheid veroorzaken. Meestal gebeurt dit wanneer iemand een aandoening heeft die metachromatische leukodystrofie (MLD) heet. MLD is een erfelijke genetische ziekte die kan leiden tot schade aan de oogzenuwen en het centrale zenuwstelsel als het niet behandeld wordt. Het kan ook leiden tot een verscheidenheid aan symptomen, waaronder:

  • moeite met evenwicht of lopen
  • beperking van de motorische vaardigheden (moeite met bewegen)
  • gebrek aan coördinatie en fijne motoriek (het vermogen om kleine spieren te gebruiken)
  • zwakte in armen of benen

Kleurenblindheid betekent niet dat je helemaal geen kleuren kunt zien.

Kleurenblindheid is een spectrum, van mild tot ernstig. Iemand met kleurenblindheid kan sommige kleuren zien maar andere niet, of kan verschillende tinten van soortgelijke kleuren waarnemen maar niet het verschil tussen die tinten.

Het is ook mogelijk dat iemand met kleurenblindheid helemaal niet in staat is om het verschil tussen bepaalde kleuren te zien. Dit wordt monochromie genoemd - een aandoening waarbij je alleen zwart-wit (of grijstinten) ziet. Monochromie komt niet vaak voor, maar wel bij ongeveer één op de 30 mannen.

Ondanks deze variatie in ernst zijn mensen met kleurenblindheid vaak nog steeds in staat om basisvormen te herkennen, zoals vierkanten en cirkels, zelfs als hun vermogen om ze te benoemen aangetast is door hun aandoening.

Kleurenblindheid heeft geen invloed op je vermogen om vormen of zwart-witbeelden te zien.

Als je rood-groen kleurenblind bent, kun je misschien het verschil niet zien tussen een groen en een rood licht. Maar je kunt lichten nog steeds zien als verschillende grijstinten - je kunt alleen niet zien dat het verschillende kleuren zijn. Je zult ook geen moeite hebben om objecten met vergelijkbare kleuren uit elkaar te houden (zoals een appel versus een peer).

Kleurenblindheid legt een verband met andere gezondheidsproblemen.

Een nieuw onderzoek in Denemarken dat verschijnt in het tijdschrift Ophthalmology suggereert dat mensen met kleurenblindheid meer risico lopen op andere gezondheidsproblemen.

Uit het onderzoek, waarin meer dan 3000 mannen ongeveer 50 jaar lang werden gevolgd, bleek dat mannen die gediagnosticeerd waren met rood-groen kleurenblindheid tot 4,5 keer meer kans hadden om glaucoom te ontwikkelen dan mannen die niet kleurenblind waren, volgens de Los Angeles Times.

Mensen die gediagnosticeerd zijn als volledig kleurenblind hebben een grotere kans om glaucoom te ontwikkelen dan mensen met mildere vormen van kleurenblindheid, meldt NPR.

En vrouwen in het algemeen hebben minder kans op glaucoom dan mannen. In het Deense onderzoek hadden vrouwen lagere percentages glaucoom, ongeacht hun niveau van kleurenblindheid, meldt de Los Angeles Times.

Mensen die bijvoorbeeld "rood-groen kleurenblind" zijn - ze kunnen een reeks kleuren zien maar hebben moeite met het onderscheiden van rood en groen - hebben ook meer kans op hart- en vaatproblemen en lopen een hoger risico op het ontwikkelen van diabetes, volgens het verslag van NPR over het Deense onderzoek.

Terwijl onze hersenen licht van de achterkant van onze ogen interpreteren via een uitgebreid systeem dat de visuele cortex wordt genoemd, sturen andere zenuwen signalen van het netvlies van het oog rechtstreeks naar een ander deel van de hersenen dat de thalamus wordt genoemd en dat visuele informatie verwerkt en interpreteert.

Manieren voor behandeling van kleurenblindheid

Kleurenblindheid is een vrij veel voorkomende aandoening, maar het komt zelden voor dat mensen helemaal geen kleuren zien. Sommigen hebben een beperkt kleurenzicht.

Er is geen remedie voor kleurenblindheid. De enige manier om het kleurenzicht te herstellen is een operatie, waarbij een multifocale contactlens in het oog wordt geïmplanteerd. Een aantal organisaties werkt aan de ontwikkeling van een dergelijke behandeling, maar deze blijft experimenteel en de procedure is nog niet goedgekeurd in de Verenigde Staten.

Kleurenblindheid kan zowel met een operatie als met meer conventionele methoden zoals een bril of contactlenzen worden behandeld. Bij deze vorm van chirurgie worden enkele cellen van het netvlies (de lichtgevoelige laag aan de achterkant van je oog) verwijderd en vervangen door helder materiaal dat licht doorlaat, maar bepaalde golflengten (kleuren) blokkeert. Door deze ingreep zie je grijstinten in plaats van afzonderlijke kleuren, hoewel ze er nog steeds anders uitzien dan wanneer je ze in hun echte tinten zou kunnen zien - rood lijkt donkerder dan oranje, blauw lichter dan viooltjes - dus het kan even wennen zijn!

Kan kleurenblindheid worden gecorrigeerd?

Er zijn veel manieren om kleurenblindheid corrigeren. Kleurenblindheid is een aandoening waarbij iemand bepaalde kleuren niet van andere kan onderscheiden.

Kleurenblindheid kan op verschillende manieren worden gecorrigeerd:

  • Kleurenblindheid kan worden gecorrigeerd met een bril of contactlenzen. Een bril met speciale kleuren is de meest gebruikelijke behandeling voor milde tot matige gevallen van kleurenblindheid. Brillenglazen die bepaalde kleuren licht uitfilteren kunnen ook helpen. Als je arts vindt dat je heel veel moeite hebt met het onderscheiden van rode en groene objecten, kan hij of zij contactlenzen voorschrijven die speciaal zijn ontworpen voor mensen die kleurenblind zijn.
  • Degenen die rood-groene kleurenblindheid kan worden gecorrigeerd met speciale brillen en contactlenzen die hen helpen onderscheid te maken tussen deze twee kleuren. Degenen die blauw-gele kleurenblindheid kunnen worden gecorrigeerd met speciale contactlenzen die hen helpen onderscheid te maken tussen deze twee kleuren.
  • Als je een van de weinige mensen bent wiens ogen fotoreceptoren - of netvlieskegeltjes - missen die licht in het groene en blauwe bereik detecteren, dan zal geen enkele correctie je helpen om meer kleuren te zien dan voorheen.

Wie loopt risico op kleurenblindheid?

Wanneer iemand zegt dat hij kleurenblind is, bedoelt hij meestal dat hij sommige kleuren niet kan zien. In werkelijkheid is de term "kleurenblind" een beetje misleidend, omdat het suggereert dat er maar twee soorten mensen zijn: mensen met een normaal gezichtsvermogen en mensen met de aandoening. In werkelijkheid zijn er verschillende vormen van kleurenblindheid. En hoewel het makkelijk is om aan te nemen dat alleen mannen deze aandoening hebben (omdat er gemiddeld meer mannen dan vrouwen aan lijden), is dat niet altijd het geval. Dus wie loopt er risico op kleurenblindheid?

Mannen zijn vaker kleurenblind dan vrouwen.

Mannen zijn vaker kleurenblind dan vrouwen. Uit een onderzoek uit 2004 onder meer dan 4.000 mensen bleek dat mannen twee keer zoveel kans hadden op een rood-groen tekort als vrouwen. Hetzelfde onderzoek toonde ook aan dat kinderen met een ouder met een kleurtekort vier keer meer kans hadden om zelf ook getroffen te worden.

Elk type kleurenblindheid heeft verschillende genetische associaties.

Elk type kleurenblindheid wordt veroorzaakt door een andere genetische mutatie. Rood-groene kleurenblindheid is het meest voorkomende type omdat het wordt geërfd van je moeder, die een X-chromosoom draagt dat de mutatie bevat. Kleurenblindheid kan ook worden veroorzaakt door mutaties op andere chromosomen (zoals autosomaal dominant), die zeldzamer zijn maar nog steeds miljoenen mensen wereldwijd treffen.

Elk type heeft verschillende genetische associaties en etniciteiten:

  • X-gebonden rood-groene kleurenblindheid treft alleen mannen en vrouwen met een gemuteerd X-chromosoom; meer dan 90 procent van de gevallen wordt doorgegeven aan jongens door hun moeders.
  • Gebreken aan het kleurenzicht (CVD) waarbij sprake is van monochromie van de blauwe kegel, zijn meestal het gevolg van één defect gen op chromosoom 7; ook bekend als protanomalie of deuteranomalie en treft ongeveer één op de 30.000 mensen in de VS, waardoor het veel minder voorkomt dan X-gebonden rood/groen CVD.

Mensen met bijziendheid hebben een hoger risico om kleurenblind te zijn.

Mensen met bijziendheid hebben een hoger risico om kleurenblind te zijn. Bijziendheid is de meest voorkomende vorm van kleurenblindheid en treedt op wanneer de oogbol van voor naar achter te lang is.

Mensen met albinisme hebben een hoger risico om kleurenblind te zijn.

Albinisme is een genetische aandoening die ervoor zorgt dat iemand weinig of geen pigment in de ogen en huid heeft. Mensen met albinisme kunnen ook problemen hebben met hun gezichtsvermogen, zoals verziendheid of bijziendheid.

De symptomen van kleurenblindheid kunnen variëren afhankelijk van het type kleurenblindheid dat iemand heeft. Mensen die bijvoorbeeld rood-groen kleurenblind zijn, zullen moeite hebben om rood en groen van elkaar te onderscheiden; mensen die blauw-geel kleurenblind zijn, kunnen sommige tinten paars zien in plaats van blauwe of groene objecten; en mensen die volledig monochroom zijn, zien alles als verschillende tinten grijs - maar ze realiseren zich misschien niet dat er iets mis is met hun zicht omdat ze niet weten hoe kleuren eruit zien!

Kleurenblindheid wordt meestal geërfd van één ouder (monoallelic) of van beide ouders (diploallelic), maar soms wordt het veroorzaakt door een mutatie in slechts één gen voor elk oog (uniparental).

Sommige soorten staar kunnen kleurenblindheid veroorzaken.

Kleurenblindheid kan ook worden veroorzaakt door staar. Staar is een vertroebeling van de lens die optreedt wanneer het oog is blootgesteld aan te veel zonlicht of als gevolg van veroudering.

Problemen met kleuren zien kunnen optreden na een operatie aan je lens of netvlies, aandoeningen die zich eerder ontwikkelen bij mensen met diabetes. Als je diabetes hebt, is het belangrijk om met je arts te bespreken of de aandoening van invloed kan zijn op je kleurenzien en hoe het wordt behandeld.

Iedereen kan verworven kleurenblindheid ontwikkelen.

De meeste kleurenblindheid is erfelijk. De genen die geassocieerd worden met de zeldzamere vormen van kleurenblindheid worden van generatie op generatie doorgegeven. Verworven (of voorbijgaande) kleurenblindheid kan echter op elk moment in het leven optreden. Het kan worden veroorzaakt door trauma, ziekte of medicatie.

Conclusie

Er bestaan veel misvattingen over kleurenblindheid, vooral omdat het een aandoening is die vaak verkeerd wordt begrepen. Hoewel wij met een normaal gezichtsvermogen niet echt kunnen begrijpen hoe het is om de wereld te zien door de ogen van iemand die kleurenblind is, kunnen we toch meer leren over deze aandoening. Als je iemand kent die moeite heeft om kleuren goed te zien, maak je dan geen zorgen, want hij of zij kan dit obstakel overwinnen met een speciale bril of contactlenzen voorgeschreven door een oogarts.

Artikelen die je misschien interesseren

Hoe kleurenblindheid je leven kan beïnvloeden

66 verrassende feiten over kleurenblindheid

Relevante producten

COVISN TPG-288 Gekleurde Contactlenzen Voor Rood-Groene Kleurenblinde Mensen

COVISN TPG-038 Corrigerende Kleurenblinde Bril voor Binnen en Buiten

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCaptcha en de Google Privacybeleid en Servicevoorwaarden toepassen.

De verificatieperiode van de reCAPTCHA is verstreken. Laad de pagina opnieuw.

nl_NLDutch